به بهانه بارش باران
اسمان قطره های الماس وجودش را بر ما نازل کرده است و یکی پس از دیگری به زمین فرو می ریزند. صدای قطره های باران به گوشم می رسند؛انگار تصمیم گرفته اند چهره شهرمان را درخشان تر کنند. قطره های باران می بارند بدون هیچ منتی، بدون این که مغرور شوند و دل از اسمان می برند و خود را به سطح زمین می رسانند. چه نعمتی است این باران ای کاش ما هم مثل باران می باریدیم بدون هیچ چشم داشتی ،ای کاش ماهم مثل باران طراوت و حس تازگی را به دیگران هدیه می دادیم ، ای کاش ماهم مثل باران رحمتی بودیم از جانب پروردگار ، ای کاش ماهم هم چون این قطره ها باهم متحد بودیم.
یارب درختان با تکان دادن شاخ و برگ هایشان تسبیح تو را می گویند، من هم تصمیم گرفته ام به پاس این قدردانی سپاست را به جا اورم .یا رب گمان می کنم باران طراوت و حس تازگیش را به تو مدیون است او به فرمانت عمل کرد (بارید) و این طراوت را به او هدیه دادی و من از اکنون تصمیم گرفته ام ،گوش به فرمانت باشم؛ پس از تو این طراوت را می خواهم از تو می خواهم حس بارانی به زندگیم بدهی ،یا رب فضای ابری دلم را بارانی کن تا جوانه های وجودم جوانه بزند.
الهی امروز درختان سرسبز ترن ،امروز چمن ها مسرور ترن، امروز اسمان لبخند میزند، با این همه زیبایی بازهم حس انتظار در تمام هستی موج می زند و افسوس نبودنت در چشمانمان نمایان است. مولای من یا صاحب الزمان بیا که اسمان در نبودنت سخت گریان است، بازهم نمیتواند تشنگی هستی را برطرف کند، مولای من بیا که تنها قطره های وجودت سیرابمان می کند، بیا و ما را از چشمه های معرفتت بهره مند ساز و زمستان وجودمان را به بهار مبدل ساز و طراوت عجیبی به خانه اندوهگین دلمان بده و حس تازگی را در وجودمان زنده کن، مولای من یا صاحب زمان بیا…….
نویسنده:فرزانه سالاری